عنوان نشریه:   نگره :   پاييز 1394 , دوره  10 , شماره  35 ; از صفحه 48 تا صفحه 59 .
 
عنوان مقاله:  تاثير هنر ايران بر سفالگري چين با تاکيد بر دوره اسلامي
 
نویسندگان:  لطفي بتول*, اكبري عباس, جاوري محسن
 
 * دانشکده معماري و هنر، کاشان
 
چکیده:

ايران و چين به عنوان دو تمدن بزرگ و کهن، يکي درشرق آسيا وديگري در غرب آسيا، همواره در طول تاريخ روابطي ديرينه و گسترده داشته اند. اين دو کشور در قبل از اسلام در ايران تنها از طريق جاده زميني و مشهور ابريشم و بعد از اسلام از راه دريايي با يکديگر در ارتباط بودند، که اين روابط در سه زمينه مهم تجارت، مذهب و روابط سياسي قابل بررسي هستند. اين ارتباطات و رفت و آمد هاي تجاري بين دو کشور در طول تاريخ تاثيرات فراواني بر هنرهاي آن ها داشته است. بررسي اين تعاملات اغلب منجر به بازگويي تاثير هنر چين بر ايران بوده و در اين ميان تاثيرات هنر ايران بر چين چندان بيان نگرديده و حتي ناديده گرفته شده است. اين تاثيرگذاري هم در قبل از اسلام و هم در بعد از اسلام در ايران قابل مشاهده است؛ اما بايد گفت که اين تاثيرگذاري در بعد از اسلام بيشتر بوده و مدارک و آثار بيشتري هم از اين دوره باقي مانده است. در اين نوشتار مي کوشيم که با روشي تاريخي- تحليلي و با مطالعه منابع تاريخي کهن و نيز مشاهده آثار هنري باقي مانده از دو تمدن ايران و چين به بررسي چگونگي تاثير هنر ايران بر هنر چين بپردازيم. با توجه به نتايج مي توان گفت که هنر ايران نيز هنر چين به خصوص سفالگري آن در دوره هاي مختلف تاريخي تاثير داشته است. با بررسي ظروف سفالي چين مي توان نشانه هايي از تاثير هنر ايران را در سه مشخصه شکل ظروف، تکنيک لعابکاري و نقوش روي آن ها مشاهده کرد.
 
كليد واژه: ايران، چين، سفالگري، فلزکاري