نگاهی به سفال و سفال گری (کوزه گری) در ایران
کوزه گری یکی از نخستین و مهمترین ابداع های تاریخ ایرانی می باشد.یکی از اصلی ترین راه های آشنایی با اجتماع یک کشور در یک دوره خاص سفالگری آن منطقه می باشد.با مطالعه در مورد سفال و کوزه گری ها با نحوه زندگی، دین، تاریخ، کلیت اجتماع نسبت به دیگر نقاط آشنا می شویم.
کوزه گری در ایران سابقه بسیار زیادی دارد.با توجه به موقعیت در نقشه سفال ایرانی، در محل تمدن های بزرگ باستانی و در مسیر کاروان های زیادی قرار داشته است.مهم ترین و پر رونق ترین مناطق ایران قدیم در امر سفال گری لرستان، گیلان در جنوب دریای خزر، شمال غرب کوه های زاگرس و مازندران بوده است. این مناطق نخستین محدوده هایی بودند که سفال گری را آغاز نمودند.یکی از پر قدمت ترین ساخته های دست بشر، سفال است.جالب این است که از قدیم تا حال حاضر هم چنان از این هنر دست استفاده می شود. نحوه ساخت سفال در طول تاریخ به ندرت تغییراتی در جنس، رنگ، فرم و نقش در آن ایجاد شد.همین تغییرات باعث شد تا برای سفال تقسیم بندی بوجود بیاید.بسیاری از تاریخ دانان درباره اولین سفال ساخته شده نظر های مختلفی دارند.برخی ریشه و گذشته سفال را در سبد بافی می دانند و معتقدند که هنر سفالگری از آن سرچشمه می گیرد.گذشته این هنر هرچه که باشد، سفال های اولیه، دست ساز و خشن و ماده چسبندگی آن‌ها شن و گیاهان خرد شده بود است.